تاریخچه تاسیس جامعه مدیران و متخصصین صنعت کفش ایران
در مهرماه سال 1371 و به درخواست اداره کل نساجی و پوشاک وزارت صنایع و معادن وقت، از کلیه تولیدکنندگان و دستاندرکاران صنعت کفش، اعم از شرکتهای دولتی و خصوصی، دعوت شد تا ضمن گردهمایی در محل آن وزارتخانه، پیامدهای حاصل از یک نرخی شدن ارز و آزاد شدن ورود کفش در صنعت را مورد ارزیابی و بررسی قرار دهند و نسبت به تعیین خطمشی لازم، با وزارت صنایع همکاری کنند. در این گردهمایی پس از رای گیری، مهندس سیروس عباس نژاد، بهعنوان سرگروه و رابط بین کارخانجات و وزارتخانه انتخاب شد. در همان جلسه از طرف مهندس دهقانی، کارشناس اداره کل نساجی و پوشاک وزارت صنایع پیشنهاد شد که انجمنی مشابه آنچه در گروه نساجی وجود دارد؛ تحت عنوان “انجمن صنعتگران و متخصصین کفش” تشکیل گردد تا این تشکل بتواند با استفاده از تجارب موجود، نسبت به تأمین اهدافی نظیر تأسیس هنرستان، دانشکده کفش، انتشار نشریه، انتقال فنّاوری، کانالیزه کردن سیستمهای موردنظر و افزایش سهم صادرات اقداماتی صورت دهد.
جهت پیگیری و به نتیجه رساندن این پیشنهاد، گردهماییهایی در گروه صنعتی بلا، شرکت کفش شادان پور و گروه صنعتی ملی بهمنظور تبیین اهمیت موضوع و انتخاب اعضای هیئت مؤسس و تهیه اساسنامه پیشنهادی تشکیل گردید.
در گردهمایی سوم که در شرکت کفش شادان پور برگزار شد؛ نسبت به انتخاب هیئت مؤسس و نام گداری انجمن رأیگیری به عمل آمد که درنتیجه یازده نفر با اسامی آقایان سروشفر، عباس نژاد، لشکرى، افشارى، رجبى پور، بیگلو، طالقانى، شکریه، زند حبیبى، شیخها و اکبرى بهعنوان هیئت مؤسس انتخاب شدند و بهاینترتیب جامعهای تحت عنوان “جامعه متخصصین و تولیدکنندگان کفش” موجودیت یافت. از جمله اهداف اولیه هیئت مؤسس، تهیه اساسنامه و ارائه آن به وزارت کشور بود.
پس از تأیید اساسنامه از طرف وزارت کشور، بهمنظور برگزاری اولین مجمع عمومی از طریق جراید کثیرالانتشار از کلیه تولیدکنندگان و متخصصین کفش کشور که علاقهمند به شرکت در این مجمع یا کاندیدای عضویت در هیئت مدیره و بازرسین بودند؛ دعوت به عمل آمد. هیئت مؤسس در نخستین اقدام خود، با اداره سوم سیاسی وزارت کشور تماس گرفت و اهداف جامعه را تشریح کرد و از آن وزارتخانه تقاضای تأسیس جامعه را نمود که این تقاضا پذیرفته شد.
گردهمایی چهارم جامعه در بهمنماه 1371 ، با حضور نماینده اداره سوم سیاسی در گروه صنعتی ملی برگزار شد و درنهایت در گردهمایی پنجم مورخه 31/1/1372 در محل شرکت کفش وین با حضور نماینده وزارت کشور ، آقایان آل یاسین، براتی، داوودی و افشار کهن بهعنوان اعضای هیئت رئیسه انتخاب شدند و آقایان سروشفر، شیخها، عباس نژاد، لشکری، بیگلو، بتوئی، زندحبیبی، دهقانی فیروزآبادی و صنعتی نژاد بهعنوان اولین اعضای هیئت مدیره و آقایان اکبری، تخت روانچی، صادقی زمانی، شکریه و رجبی بعنوان اعضای علیالبدل و بازرسین جامعه صنعت کفش ایران انتخاب شدند.

در اولین اقدام، اعضای هیئت مدیره و بازرسین اساسنامه جامعه را به تصویب مجمع رساندند و پس از آن نیز در نهایت در تاریخ ۲۴/۹/ 1372 تحت شماره ۱۶۷/۲-۴۲/ الف مجوز فعالیت تا تاریخ 24/9/1375 از طرف وزارت کشور صادر گردید که در دورههای بعدی نیز این مجوز تمدید گردید.
از زمان تاسیس جامعه مدیران و متخصصین صنعت کفش ایران، این تشکل توانسته است نقش مشورتی خود را برای تولیدکنندگان و فعالان صنعت از یک طرف و نهادهای و سازمانهای دولتی و عمومی از طرف دیگر ایفا نماید و اقدامات موثری در جهت ارتقای جایگاه صنعت کفش ایران بردارد که در ادامه بدانها خواهیم پرداخت.
در ادامه فعالیت این تشکل و با عنایت به بندهای اساسنامه جامعه و بر طبق ماده 5 قانون بهبود مستمر محیط کسب و کار و نظر به تحولات اقتصاد ایران در سالهای اخیر و همچنین ضرورت ارتقای جایگاه جامعه صنعت کفش در تشکلهای بالادستی؛ لزوم عضویت این تشکل در مجامع ملی مطرح گردید که طی آن، جامعه مدیران و متخصصین صنعت کفش ایران در تاریخ 23/7/1393 به عضویت اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران درآمد و ضمنا توانست در هیئت نمایندگان اتاق ایران نیز دارای کرسی نمایندگی باشد. حضور فعال جامعه صنعت کفش ایران در هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران بعنوان پارلمان بخش خصوصی از آنجایی مهم است که میتواند زمینه گستره فعالیت یک تشکل ملی در صنعت کفش را فراهم آورد و همچنین باعث آن شود تا چالشها و مشکلات مدنظر فعالان زنجیره ارزش چرم و کفش در بالاترین سطح به اطلاع مسئولان دولتی و نمایندگان نهادهای عمومی برسد.

در ادامه عضویت جامعه در مجامع ملی، این تشکل در سال 1392 بعنوان دبیر کمیسیون صادرات انجمن ملی صنایع پلاستیک و پلیمر و در سال 1393 نیز به عضویت اصلی این انجمن درآمد. همچنین نماینده جامعه نیر در هیئت مدیره انجمن ملی پلاستیک دارای کرسی میباشد. عضویت در این انجمن این امکان را برای جامعه صنعت کفش ایران فراهم آورد تا بتواند ارتباطات ملی خود را در زنجیره تامین مواد اولیه پلیمری و شیمیایی مورد نیاز صنعت افزایش دهد و قدرت چانه زنی خود را در صنایع بالادستی صنعت چرم و کفش، بورس کالا و صنایع تکمیلی در صنعت پتروشیمی ارتقا بخشد.
اتفاق مهم دیگری که در سال 1394 در گستره جهانی در جامعه مدیران و متخصصین صنعت کفش ایران رخ داد؛ عضویت این تشکل در اتحادیه بینالمللی تکنسینهای صنعت کفش (یوتیک) به عنوان تنها عضو حقوقی ایرانی در این نهاد بینالمللی بود. عضویت جامعه در یوتیک که به پیشنهاد “یونیدو” در ایران صورت پذیرفت؛ میتواند زمینهساز حضور فعالان ایرانی زنجیره ارزش چرم و کفش در سمینارهای معتبر و استفاده از دیگر خدمات این نهاد بینالمللی باشد و نیز شرایط را برای انتقال دانش روز صنعت کفش جهان به تولیدکنندگان ایرانی فراهم آورد.